Helgin

Fátt jafnast á við djammsögur á bloggum og hér kemur því nýr dagskrárliður: Helgin í hnotskurn.

Föstudagur:
Matarboð. Þakka Gunna Jó gott boð. Ekkert sem nokkur manneskja sem var ekki á svæðinu nennir að lesa um þannig að ég ætla að sleppa því að skrifa um það.
Afmæli hjá Hauki Abbador. Ekkert heldur sem nokkur nennir að lesa um sem ekki var á svæðinu.

Tónleikar. Loksins e-ð sem gaman er að lesa. Ég og Grettir ákváðum að skella okkur á útgáfutónleika hinnar kynngimögnuðu hljómsveitar Trabant á Nasa, enda kostaði miðinn skitnar 500 krónur í forsölu. Eins og venja er var upphitunarhljómsveit og eftir því sem mér skildist var hér ný stúlknahljómsveit á ferð. Ég og Grettir mættum á svæðið 23:30 og hlógum að þessu þangað til að Trabant byrjuðu e-ð eftir miðnætti. Þvílíku og öðru eins rusli hef ég sjaldan orðið vitni að. Fyrir þá sem misstu af þessu, sem ég reikna með að hafi verið blessunarlega margir, voru þetta s.s. þrjár stelpur uppi á sviði og ein iBook fartölva. Fúttið fólst s.s. í því að tækninördið í þríeykinu gekk að tölvunni að loknu hverju lagi og setti á næsta takt sem flestir hefðu getað búið til í Fruity Loops tónlistarforritinu stórskemmtilega á innan við fimm mínútum. Og svo voru þær þrjár uppi á sviði að öskra og stynja í hljóðnema og dilla sér við. Dilla er úrdáttur, réttara væri að segja að þær hefðu dansað uppi á sviði dansa eftir sömu höfunda og samið hafa fyrir J. Lo og Britney Spears. Þrautæfðar hreyfingar juku enn á fáránleikann á þessu öllu saman og til að toppa allt saman voru þær voðallega artí-fartí málaðar. Og allavega ein með hárkollu. Þvílíku og öðru eins ripoffi á Peaches og allt til Velvet Underground hafði ég heldur aldrei orðið vitni að. Besta lýsingin á þessu var e.t.v. artí-fartí Nylon. Óbjóður. Nema hvað, til að toppa þetta allt saman virtumst við Grettir vera þeir einu sem sáu í gegnum þessi nýju föt keisarans. Allt artí-fartí lið bæjarins (og að sjálfssögðu fleiri) var mætt á svæðið og það kunni sko að meta þessa frábæru hljómsveit. Gagnrýnin í lágmarki, blekkingin í hámarki. Hörmung og smán. Hið eina sem sefjaði reiðina var vissan um það að við vissum betur og gátum hlegið að þeim. Og alveg rosalega er ég viss um að Sirkus var mannlaus eða jafnvel lokaður á meðan að á tónleikunum stóð...

En jæja, eftir að þær tóku lokalagið sem við höfðum svo lengi beðið eftir, ekki vegna þess að við vorum spenntir að heyra lagið sjálft tók við biðin eftir Trabant. Þar sá ég líklegast mestu rokkstjörnudýrkun sem ég hef séð á íslenskri hljómsveit í langan tíma. Enda eiga þeir það líklegast skilið fremur en flestar aðrar íslenskar hljómsveitir. Góðir, mjög góðir, tónleikar. Og ég hef margoft eytt 500 kalli í meiri vitleysu en þetta.

Og svo var það bara Akureyri morguninn eftir, ætli það sé samt ekki efni í nýtt bindi helgarsögunnar. Forvitnilegt væri samt að fá skoðanir þeirra sem lesa þessa síðu og urðu vitni að upphitunni fyrir Trabant á þessu rugli. Erum við Grettir einir um þessa skoðun eða er kannski loksins kominn tími til að e-r stigi fram fyrir skjöldu og hrópaði "En hann er ekki í neinum fötum", líkt og H.C. Andersen skrifaði á sínum tíma?